Riwayat Hidup Ustaz Habib ( Remaja Siri 1)

Hari ni baru sy berkesempatan menulis lg, sibuk juga sy bulan ni dgn keluarga, masyarakat, kerja dan pelbagai prog keagamaan di Oxford. Maaf kpd semua pembaca. InsyaAllah sy akan teruskan penulisan ttg riwayat hidup sy. Kali ni zaman remaja sy pula.

Sy bukan berasal dr keluarga yg senang sgt, abah cuma seorg pesara askar yg tdk berpangkat dan che pula hanya meniaga pakaian secara kecil2an di pasar pagi dan kami juga pernah membuka restoran di Simpang 3 Peng. Chepa Kelantan. Che wlpn bekas qariah, tp dia tdk pernah mengambil upah jika diminta mengajar al-Quran di surau2. Sy masa remaja byk terlibat dlm membantu abah dan che dlm perniagaan mrk. Sewaktu tingkatan peralihan dan satu sy diminta oleh abah dan che utk berniaga pakaian di pasar pagi setiap hari dr jam 7 pagi sehingga 12 tengahari. Ini kerana abah dan che sibuk mengendalikan restoran yg beroperasi dr pagi hingga ke mlm. Sy ditugaskan utk menjaga perniagaan pakaian di pasar pagi kerana sy bersekolah disebelah ptg, oleh kerana itulah adik beradik lain dikecualikan kerana mrk semua bersekolah sesi pagi. Selepas habis mengemaskan perniagaan sy di pasar pd jam 12.30 tghri sy akan mengayuh basikal balik ke rumah utk mandi dan bersiap utk ke sekolah, dr rumah sy akan berbasikal dan singgah di restoran abah dan makan tghri sebelum berbasikal lg ke sekolah lebih kurang setgh jam berkayuh, berpeluh sakan jugalah sy bila smpi ke sek. 2 tahun jugaklah sy meneruskan rutin ini, sehinggalah abah dan che menutup restoran utk menunaikan fardhu haji di Mekah.

Apabila abah dan che pulang dr menunaikan haji mrk membuat keputusan utk menamatkan perniagaan restoran mrk dgn alasan abah merasakan mrk byk menghabiskan masa bekerja dan amat kurang masa utk agama. Maklumlah bila berniaga dr pagi smpi ke mlm mrk tdk ada masa utk ke surau dan utk mendengar kuliah2 agama dan masa beribadah juga kurang kerana kesibukan duniawi. Lalu mrk korbankan wang ringgit kerana agama. Ini keputusan yg amat sukar kerana restoran kami pd waktu itu antara restoran yg paling laku di kawasan tersebut dan mempunyai ramai pelanggan tetap. Tetapi ketegasan abah dan che dlm beragama amat sy kagumi. Namun kami sekeluarga masih meneruskan perniagaan pakaian di pasar pagi, jadi sy hanya membantu mrk diwaktu pagi dan tghri shj. Tetapi yg paling menarik perhatian sy sepanjang sy berniaga di pasar pagi bersendirian ialah setiap kali peperiksaan penggal markah sy amat baik dan sentiasa meningkat. Wlpn sy diarahkan oleh abah utk berniaga di pasar dan membantu mrk di restoran selepas balik dr sek. Biasanya sy mengulangkaji pelajaran dan membuat kerja rumah yg disuruh oleh guru di pasar setiap pagi dan di waktu malam semasa membantu abah dan che di restoran apabila tiada pelanggan yg dtg.

Dlm memotivasikan sy yg mmg penat sepnjg hari abah selalu mengingatkan sy ttg keberkatan belajar. Dia bgtau keredhaan Allah swt dan keredhaan ibubapa merupakan perkara paling penting utk cemerlang dlm pelajaran dan hidup. Sy mmg akur dgn kata2 abah. Maklumlah sy bersekolah di sek agama, jadi risau sgt kalau tak berkat belajar dan risau sgt kalau tuhan dan ibubapa tak redha. Penat mmglah penat, merungut tu biasala sbgi seorg remaja tp sy akur kerana sy shj yg menjadi harapan mrk pd waktu itu kerana kakak2 dan abg sy berada dlm tahun peperiksaan besar pd waktu itu, jadi mrk terpaksa fokus kpd peperiksaan mrk.

Bila bercerita pasal zaman belajar ni ingin sy kongsikan sedikit tips ibubapa sy kpd pembaca. Mungkin boleh dicontohi mana yg dirasakan baik. Ibubapa sy mmg mewajibkan sy solat 5 waktu secara berjemaah di surau dan sentiasa membawa sy ke surau atau masjid yg ada kuliah maghrib di daerah kami. Abah menyusun jadual dgn baik iaitu setiap mlm kami akan ke masjid yg berbeza mengikut kuliah apa yg ingin kami pelajari. Dgn 7 mlm seminggu maknanya kami telah hadiri 7 kuliah maghrib seminggu dgn disiplin ilmu yg berbeza seperti fekah, tauhid, tasawwuf, hadis, tafsir al-Quran, bacaan al-Quran dan belajar solat dr kitab musolli. Ini rutin abah dan che yg sy ikuti. Tp apabila sy boleh berdikari, sy mengajak bbrp org sahabat sy utk sama2 berbasikal utk ke kuliah maghrib di tmpt yg abah dan che biasa belajar. Alhamdulillah kerana sahabat2 yg sentiasa bersama sy berbasikal ke kuliah maghrib setiap mlm semuanya berjaya dlm hidup masing2 dan hidup dgn cara Islam wlpn hanya sy seorg shj yg bergelar ustaz.

Bg abah rutin ini akan menambahkan ilmu dan keberkatan sy sebgi seorg pelajar. Kerana bg beliau keredhaan dan keberkatan Ilahi akan membantu dan memudahkan sy dlm pembelajaran. Mrk juga tdk pernah berhenti berdoa kpd anak2 agar berjaya dlm pembelajaran dan hidup. Che pulak biasanya setiap pagi akan mengambil segelas air dan membaca ayat2 suci al-Quran dan doa dan meminta sy utk minum seblm ke sekolah. Setiap kali musim peperiksaan abah dan che akan solat hajat dan mendoakan kejayaan sy. Sy juga akan menyediakan salinan jadual peperiksaan kpd mrk agar mrk boleh membawa ke tpmt kerja dan berzikir serta mendoakan sy semasa sy sedang menjawap peperiksaan dlm dewan peperiksaan. InsyaAllah cara begini sy rasa byk membantu sy semasa manghadapi masaalah semasa menjawab soalan2 peperiksaan, seolah2 sy dan ibubapa sama2 menjawab soalan. Bg sy apa yg mrk buat amat besar jika dibandingkan dgn tahap pendidikan mrk yg hanya pernah bersekolah rendah pd zaman dahulu. Tp semangat mrk kuat utk melihat kami menjadi seorg yg berkelulusan agama dan berjaya di dunia dan akhirat dgn keredhaan Allah swt.

Sy juga nak pesan kpd sesiapa yg bergelar anak jgnlah sesekali menyakiti hati ibubapa kerana kejayaan kita dlm hidup di dunia dan akhirat byk bergantung kpd keredhaan mrk. Sy semasa kecil mmg tak byk kerenah, sy risau kalau mrk marahkan sy, sbb itu sy memilih utk buat je apa yg abah dan che suruh. Sbb dari kecil lg sy sedar bhw apa shj yg ibubapa suruh selagi tdk melanggar syariat Allah maka ia wajib utk dipatuhi. Kalau tak buat maka berdosalah sy.

Sy juga dilatih oleh abah dan che utk menyumbang kpd agama dr kecil lg, oleh kerana abah mmg secara sukarela menjaga kebajikan surau kg sy, maka sy selalu diajak utk membantu beliau membersihkan surau dan membaiki jika ada sebrg kerosakan di surau, yg kelakarnya tp betul ialah abah selalu bg alasan kalau tolong abah kat surau nnti Allah tolong dlm peperiksaan. Betul jugak kan? Mmg tuhan tlg sy hingga sy berada ditahap ini. Sy juga selalu diajak oleh abah utk pergi bergotong royong dgn org kg utk membersihkan kubur. Sy ni kalau pembaca nak tahu mmg seorg yg amat penggeli, tak suka dgn kerja2 kotor dan penakut dgn hantu di zaman kanak2 dulu. Tp takut tuhan marah terpaksalah buat juga. Bercerita pasal hantu ni, mmg sy selalu dlm ketakutan apabila dipaksa oleh abah setiap pagi utk pergi ke surau utk membuka kunci surau, lampu dan seterusnya mengalunkan azan subuh, ngeri betul sy. Sy akan berlari sekuat hati smpi ke surau dan meraba membuka kunci surau dan meraba suis lampu dlm kegelapan, apabila dah cerah dgn cahaya lampu baru sy rasa lega dan selamat. Semasa mengalunkan azan pun sy akan sentiasa menoleh ke belakang, sehinggalah ada jemaah lain yg dtg, jgn ada hantu dtg sudahlah, hehe.

Sy juga dr sekolah rendah lg selalu ditugaskan menjadi bilal di kg dan sek rendah sy. Sy belajar azan ni dr che sendiri kerana dia mmg memiliki suara yg lunak sebgi seorg qariah. Gelihati sy bila mengingatkan kisah bilal ni, kerana sy dikira sebgi bilal yg kedua terbaik la, kerana ada seorg lg bilal yg lebih tua dr sy suaranya lebih sedap, jadi kalau dia taknak azan baru sy boleh azan, begitu juga dgn solat tarawih di bulan ramadhan sy boleh jadi bilal utk berselawat bila dia taknak atau dia tak dtg ke surau. Di sek rendah pun sy selalu diminta oleh ustaz yg bertugas utk azan zohor. Ada satu cerita azan yg sy nak kongsikan dgn pembaca, kisah ni kelakar juga la dan sy mmg ingat kisah ni smpi bila2. Ceritanya begini, pernah di satu mlm tu sy tidur dgn kawan2 di surau kg, ladi bila pukul 5 pagi semua bgn utk bersiap nak solat subuh, biasanya sy akan siap dululah sbb sy bilal yg kena laungkan azan, jadi, bila sy dah siap berwudhu' sy pun pergi ke pembesar suara utk azan, tiba2 dtg seorg pakcik yg berumur lebih kurang 60 thn masuk ke surau dan terus menunaikan solat sunat, sy belum azan subuh lg waktu tu. Tiba2 dtg idea sy dan sahabat2 yg lain utk buat lawak pagi2 subuh tu, apa yg kami buat ialah sy tak azan subuh pagi tu, kami telah memasang kaset azan yg mmg sedap didengar oleh seluruh org kg. Sesudah habis azan jemaah2 surau pun dtg dan semuanya agak terkejut dgn alunan suara azan yg begitu baik pd pagi subuh tersebut, jadi mrk bertanya sy siapa yg azan sedap sgt td. Sy dgn selambanya menunjukkan pakcik yg sedang solat sunat td, hehe. Kami semua buat 'cool' je dgn muka tak bersalah. Semua jemaah kehairanan sbb pakcik tu tak pernah azan kat surau kami. Padahal azan tu azan yg dirakamkan dr radio iaitu azan dr Masjid Negara Kuala Lumpur.

Di zaman remaja ini juga sy pernah mengkhatamkan al-Quran seorg remaja kg yg lebih dewasa dr sy. Masa tu sy di tingkatan 4 dan anak seorg jiran sy tingkatan 6 yg baru khatam al-Quran, seramai 10 org guru dan mrk yg mahir al-Quran dijemput termasuklah abah, jadi sy mmg tak yakin kerana sy masih remaja dan org lain semua dan dewasa sebaya abah, tp abah mmg pandai dia minta supaya sy hanya membaca ayat2 yg senang shj iaitu surah 4 Qul, lega sy. Pakcik jiran sy ni dia mmg suka ngan sy kerana dia selalu belajar mengaji dgn sy di surau selepas solat fardhu wlpn dia sudah pencen, sbb itulah dia tdk teragak2 utk meminta sy mengkhatamkan Quran anaknya, wlpn dia sedar sy masih budak hingusan. Anaknya juga merupakan sahabat baik sy sehingga kini.

Utk makluman pembaca abah kembali ke rahmatullah selepas sy selesai peperiksaan SPM, masa tu arwah abg sy pun masih menuntut di Mesir tp terpaksa pulang ke tanahair kerana ketdkmampuan kami slps abah meninggal, tp alhamdulillah dia dpt menyambung pelajarannya di UIAM. Apabila abah meninggal, sy belajar bgmn mengendalikan jenazah dan tahlil arwah. Semasa mengendalikan jenazah hingga ke liang lahat sy cuma memmbantu org2 kg dan imam yg menguruskan jenazah kerana sy masih budak2 lg. Itu pengalaman pertama sy dlm pengurusan jenazah. Tetapi sy bersyukur kerana imam membenarkan sy mengetuai sendiri majlis tahlil arwah abah di rumah kami. Bermula dr situlah sy selalu diamanahkan utk mengendalikan majlis tahlil arwah. Lgpun pada masa tu sy telah pun berada di Pra Akademi Islam Universiti Malaya dan masyarakat semakin yakin dgn kemampuan sy.

Pernah juga berlaku dizaman sy remaja sy diminta utk mengendalikan majlis tahlil pd pukul 3 pagi. Ceritanya begini. Pd suatu mlm tu sy berada dirumah waktu cuti semester, sy dikejutkan oleh org kg pd pukul 2 pagi kerana ada jiran sy yg cucunya meninggal di Pahang kerana kemalangan jalan raya, ibubapa arwah kanak2 tersebut ingin membawa arwah pulang dan mengebumikannya di kg kami di Kelantan, mrk kejutkan sy kerana imam takde waktu tu, tp mrk nak mengebumikan mayat mlm tu jugak, mrk taknak tunggu hingga pagi esok. Jadi terpaksala sy mengetuai solat jenazah berjemaah di rumah datuk dan nenek arwah, akhirnya jenazah dibawa ke kubur utk dikebumikan. Selepas jenazah dikebumikan sy pun mengetuai tahlil arwah terus di kawasan perkuburan tersebut, pukul 3 pagi di tanah perkuburan dgn pokok2 yg besar dlm kegelapan bertemankan lampu minyak tanah shj, tp org kg ramai masa tu, jadi sy tak takut la, hehe. Itulah sedikit pengalaman sy dlm berbakti kpd masyarakat dan agama.

InsyaAllah jika diberi kesempatan oleh Allah swt sy akan sambung kisah remaja sy dlm Remaja Siri 2.

Ulangtahun Pertama 'Sekilas Ustaz Habib'

Dah setahun 'Sekilas Ustaz Habib' ni berkumandang di alam maya. 'Hit counter' pun dah mencecah 3000 lebih pembaca. Alhamdulillah. Semoga usaha yg sgt kecil dr sy ini memberi manfaat yg maksima kpd pembaca blog yg tak seberapa ini. Inilah wajah baru 'Sekilas Ustaz Habib'.

Wajah Lama 'Sekilas Ustaz Habib'

Mula2 sy tak brp suka nak buat blog ni, sbb sy lebih suka berdakwah secara bersemuka, tp atas nasihat isteri tercinta berdasarkan situasi sy sekrg yg berada di Oxford UK mungkin ini cara yg terbaik disamping prog2 agama mingguan, bulanan dan tahunan yg telah, sedang dan akan sy anjurkan. Tp bg isteri sy dia lebih kpd utk mendorong sy menulis, kerana sepanjang karier sy sbgi guru agama sy tdk pernah menulis secara rasmi apa yg sy sampaikan kpd masyarakat. Beliau juga nak sy niatkan penulisan ini utk diri sy sebgi koleksi, utk anak2 murid sy remaja dan dewasa yg berada di Malaysia yg sudah tentu tdk berpeluang lg utk belajar dgn sy serta rakan2 seperantauan di Oxford yg ikhlas utk mendpt sedikit info agama juga sebgi satu dakwah secara umum.

Menulis di alam maya ini sebenarnya satu situasi yg amat membimbangkan sy, kerana sy tdk tahu sy berdepan dgn siapa. Sbb inilah sy tdk suka menulis di blog. Tp sy lebih bersikap kalau tak cuba tak tahu dan cuba menimba pengalaman baru dlm berdakwah dan berkongsi pengalaman. Sebenarnya dah ramai kawan2 seperjuangan sy berdakwah secara 'online' ini. Nampaknya mrk semua hebat2 belaka dan serangan, cabaran dan dugaan pun hebat2 yg mrk terima. Kutukan, kritikan pedas, kata2 kesat dll sudah menjadi perkara biasa. Masaalahnya mrk pun tak tahu siapa yg memberi komen (anonymous @ nama samaran), maka susah utk mrk memjawab serangan2 tersebut. Tp yg ikhlas menegur dan berfikiran positif serta mempunyai hati yg bersih akan memperkenalkan diri mrk dan terbuka utk perbincangan yg sihat. Org2 yg baik ini banyak membantu ke arah perkembangan dakwah dan lebih bertanggungjawab dgn apa yg mrk komen.

Masaalah2 yg sy sebut td semuanya pernah sy alami. Bermula bulan April dgn 3 'entry' pertama sy, sy telah diserang dgn kritikan dan kutukan pedas dr mrk yg menggunakan nama samaran dan 'anonymous'. Sy akan mengambil sikap bertenang, beristighfar, solat hajat, doa dan berfikir panjang ttg tindakan terbaik yg perlu sy ambil. Akhirnya sy mengubah sedikit 'entry' sy dan memohon maaf sekiranya ada yg menyinggung hati pembaca2. Kenapa sy tdk menjawab balik tuduhan dan kritikan pedas tersebut?

Pendirian yg sy ambil ini adalah kerana sy tdk tahu siapa yg komen, tahap mana mrk berada dr sudut pemahaman Islam dan apakah niat dan tujuan mrk memberi komen. Adakah hanya kerana terasa hati dgn tulisan sy atau mrk berniat jahat terhdp sy atau dengki pd sy ataupun mrk mmg berniat baik utk menegur sy. Yg terakhir ini yg sy tagih dr pembaca. Sy lebih mudah menerima teguran atau kritikan dr mrk yg sudi berbincang secara sihat bukan dr mrk yg suka membaling batu dan sembunyi tangan. Kerana sikap tdk mengaku dan bersembunyi tdk akan membantu sy dan tdk akan membawa kpd kebaikan agama.

Sy juga selalu membaca komen2 dan forum2 terbuka di alam maya di laman2 web dan blog org lain. Bila sy membaca komen2 dan perbincangan2 tersebut, sy jadi risau dgn org2 Islam sekrg kerana mrk tdk faham dan belajar ttg isu yg mrk bahaskan dan kesian ustaz2 atau org2 yg faham ttg Islam kerana mrk tdk berpeluang utk menerangkan secara terperinci apa yg dibahaskan dgn keterbatasan ruangan yg ada, serta tdk ramai yg faham betul2 sesuatu isu yg dibincang yg boleh menyokong yg benar, tp malangnya ramai penyokong yg akan menyokong dgn yakin sesuatu pendapat yg salah yg lahir dr pembahas2 yg kurang faham sesuatu isu dr sudut agama Islam. Lebih malang lg mrk suka berbincang mengikut kebijaksanaan akal dan nafsu tanpa mempelajari dahulu sesuatu isu itu dr sudut agama mrk sendiri. 'Nauzubillahi min zalik'. Sy lebih suka sekiranya org2 yg berminat utk mengulas isu ini agar mrk belajar dahulu pemahaman isu2 tersebut dr kacamata Islam dan bertanya kpd guru2 agama sehingga mrk faham barulah mrk membuat komen dan ulasan. Sy risau jika sikap semberono yg diambil oleh pengkritik isu akan membawa mrk kpd kesesatan agama dan membawa kpd tergelincir aqidah mrk. 'Astaghfirullahal adhim'.

Atas kerisauan sy dgn sikap muslim sekrg maka sy lebih bersikap mengelak dr menjawab isu atau menjawab kritikan2 dr mrk yg sy tdk kenal, melainkan mrk ingin bertanya persoalan agama atau berbincang secara sihat, tp kalau mrk ingin mengutuk atau menghentam sy, maka sy tdk akan melayan dan men'delete' komen2 mrk. Sy mohon maaf diatas sikap dan kelemahan sy ini. Sbb sy rasa hanya itu shj cara yg terbaik utk sy menulis secara 'online' ini. Jadi kpd sesiapa yg ingin komen, bolehlah membuka perbincangan yg sihat dgn sy, insyaAllah sy akan menjawab setakat yg sy mampu dgn sedikit ilmu anugerah Ilahi ini.

Antara komen yg sy pernah terima selama setahun 'Sekilas Ustaz Habib' ialah ttg persoalan kelemahan dan kekuatan iman, kewajipan solat jumaat, keIslaman, menilai manusia, sifat2 mazmumah dan ada juga yg bagi peribahasa2 contohnya masuk kandang kambing mengembik, masuk kandang harimau mengaum dll lg. Tetapi sy tdk menjawab kerana semua dtg dr org yg sy tak kenal atau anonymous dan sy tak tahu setakat mana dia faham isu yg dibangkitkan. Fahamkah mrk dr sudut Islam ttg persoalan iman, solat jumaat, Islam, penilaian manusia, sifat2 mazmumah dan peribahasa2 yg digunakan. Relevenkah dgn Islam pendpt2 mrk tersebut? Adakah peribahasa dan bahasa yg mrk gunakan boleh dipakai dlm Islam. Oleh kerana sy tdk pasti dgn tahap pemahaman mrk dan tak kenal mrk, maka sy tdk dpt membantu menjelaskan persoalan2 tersebut secara terperinci, sy cuma berharap mrk belajarlah ilmu2 asas Islam dan dalamilah ilmu2 lain dlm Islam supaya mrk menjadi pengomen dan pembahas yg hebat yg berdebat berasaskan keilmuan Islam yg mantap bukan hanya berfikir secara logik akal dan ikut selera manusia yg sememangnya diakui Allah swt kerdil dan lemah. Sy juga berdoa kpdNYA agar sy dan mrk diberi hidayah olehNYA.

Maklumbalas yg sy terima dr pembaca amat positif wlpn tdk semua yg meninggalkan apa2 komen slps membaca blog sy. Blog ini merupakan koleksi tazkirah, pengalaman, kegembiraan dan kenangan sy di oxford dan juga sbgi buah tangan sy kpd semua anak murid sy di mana shj mrk berada. Sekurang2nya blog ini akan mengubati kerinduan mrk kpd ceramah2 sy dan mengubati rindu sy kpd anak2 murid sy dan tanahair tercinta.

Sebelum sy akhiri 'entry' sy kali ini sy ingin menerangkan ttg penggunaan istilah USTAZ. Mungkin ada pembaca yg tdk berpuashati dgn penggunaan ini. Biasalah guru agama mmg selalu dipanggil ustaz di mana2 shj, tp istilah ini tdklah menggambarkan sy ini terlalu hebat dlm Islam, sy dipanggil Ustaz Habib bermula sy di peringkat peralihan di SMA Arab Maahad Muhammadi Lelaki lg, bukanya kerana sy alim atau hebat sgt. Cuma, sudah menjadi kebiasaan masyarakat di Malaysia akan memanggil ustaz kpd sesiapa yg aktif dlm perkembangan Islam atau pelajar di dlm aliran agama. Malah bilal atau imam yg terdiri dr askar atau polis pencen pun org panggil ustaz. So bukanlah sy menggunakan istilah ini kerana sy hebat, tp istilah itu dah diterima pakai oleh masyarakat di negara kita.

Bg sy bila dah dipanggil ustaz, secara automatiknya sy terpaksa memikul satu amanah Allah swt yg sgt berat, apa lg tugas yg paling berat selain dr memikul dan menggalas Islam. Berdasarkan pengalaman sy yg dr remaja dipanggil ustaz ini, ia bukan satu kerja yg mudah, byk cabaran dan dugaan yg perlu dan terpaksa dilalui. Hanya mrk yg senasib shj yg benar2 memahami situasi ini. Jadi sy harap tdk ada muslim yg mengangap istilah dan gelaran ini utk bangga diri dan bermegah2. Kerana Wlpn org alim itu pewaris nabi2 tp mrk dahulu yg masuk neraka sekiranya tersilap langkah. 'Nauzubillahi min zalik'. Sy juga pernah dipanggil Abg Habib oleh junior2 sy dan di bbrp tmpt sy pergi dan juga dlm prog2 kaunseling dan kem2 motivasi. Sy sebenarnya lebih suka dgn panggilan ini jika diberi pilihan dan lebih rapat sy rasa dgn mrk, tp biasalah bila sy dah mula berceramah dan berdakwah panggilan Abg Habib akan terus bertukar kpd Ustaz Habib, mungkin mrk lebih selesa dgn Ustaz Habib.

Jutaan terima kasih kpd semua pembaca2 'Sekilas Ustaz Habib' yg ikhlas membaca, yg sentiasa memberikan kritikan membina dan ingin mencari kebaikan dlm penulisan sy dan menasihati sy secara baik sekiranya sy tersilap dlm penulisan sy. Sekiranya ada perkara yg tdk memuaskan hati pembaca2 silalah beremail dgn sy di abu_hafiy@yahoo.com. InsyaAllah sy akan menjawab secara terperinci.

Yg baik itu dtg drNYA, yg silap, lemah dan kurang itu sy mohon ampun drNYA